Kanał: Gryfice

Metryczka

  • Widownia: 110704
  • Produkcja: AlfaTV 2017
  • Zdjęcia: Bartosz Semanycz
  • Montaż: Grzegorz Lickiewicz
  • Realizacja: Ryszard Sielicki

Opis

Film "Gryfice z drona" w wersji z polskim komentarzem. Czyta znany lektor - Stanisław Heropolitański.

Gryfice – miasto w północno-zachodniej Polsce, w woj. zachodniopomorskim, siedziba powiatu gryfickiego i miejsko-wiejskiej gminy Gryfice. Położone na Pobrzeżu Szczecińskim, nad rzeką Regą, w odległości 22 km od Morza Bałtyckiego. Według danych z 31 marca 2011 roku Gryfice miały 17 082 mieszkańców. Według danych z 1 stycznia 2009 miasto pod względem ludności znajdowało się na 13. miejscu w województwie i na 274. miejscu w kraju.

Gryfice są lokalnym ośrodkiem usługowo-przemysłowym, a także węzłem komunikacyjnym, w którym zbiegają się trzy drogi wojewódzkie i linia kolejowa. Miasto stanowi centrum administracyjne powiatu – znajdują się tu m.in. starostwo, sąd rejonowy, prokuratura rejonowa, komenda powiatowa Policji i Państwowej Straży Pożarnej.

Brama Wysoka - południowa brama położona przy rozwidleniu dróg do Kamienia Pomorskiego i Nowogardu. Element fortyfikacji obronnych zwany Bramą Wysoką zbudowano w XV wieku, uzupełniając przebudowę szczytu w wieku XVI - co dało w sumie mieszany styl gotycko-renesansowy.

Brama ta powstała w miejscu istniejącego wcześniej obiektu o podobnym przeznaczeniu - powstałego w 1300r. Po pożarze w 1658 r. obniżono korpus obiektu i później bramę nakryto czterospadowym dachem z sygnaturą.

Wąskie otwory strzelnicze obu kondygnacji zastąpiono szerszymi okienkami - co zniekształciło pierwotną architekturę gotycką.

Rega – rzeka płynąca  przez Pojezierze Zachodniopomorskie i Pobrzeże Szczecińskie. Ma długość, wg. różnych publikacji, od 167,8 do 199 km, co daje jej 24. miejsce w Polsce. Rega jest jedną z największych rzek przymorza i drugą rzeką woj. zachodniopomorskiego pod względem przepływów. Źródło rzeki znajduje się w gminie Połczyn-Zdrój, koło osady Imienko. Rega biegnie przez obszar trzech powiatów (świdwińskiego, łobeskiego, gryfickiego) i sześciu miast. Nad rzeką ulokowano osiem małych elektrowni wodnych o łącznej mocy ok. 2,6 MW. Uchodzi do Morza Bałtyckiego w Mrzeżynie.

Zespół zabudowy młyna pochodzi z poł. XIX, został przebudowany po 1920 roku. Do 1974 roku był napędzany turbiną. Do zespołu należą: magazyn zbożowy z II poł. XIX w. (przebudowany na przełomie lat 20/30 XX w.) oraz dom młynarza z początku XX w. (ul. Młyńska 1)

Kościół pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny – kościół farny, jeden z obiektów sakralnych w mieście, zbudowany w okresie od przełomu XIII/XIV do końca XV w. Jest gotycką budowlą sakralną na planie wieloboku o sklepieniu krzyżowo-żebrowym i gwiaździstym, którą na przestrzeni wieków odbudowywano (1659-1668), rozbudowywano i przebudowywano (XVII i XIX w.). Prócz prezbiterium, hali nawowej oraz wieży, posiadała dwie dobudowane kaplice pw. Panny Marii (dziś: zakrystia) oraz Mariacką. Kościół został konsekrowany w 1498 r. Obiekt sakralny obejmuje 1108 m² powierzchni i 15905 m³ kubatury (według innych źródeł 1115 m² powierzchni i 38660 m³ kubatury). Na zewnętrznych elewacjach można odnaleźć fryzy metopowe, maszkarony, zdobione krzyżem i lilią skarpy, maswerki, które należą do rzadkości sakralnego zdobnictwa architektonicznego na Pomorzu Zachodnim. Kościół posiada zabytkowe wyposażenie, do których m.in. należy: chrzcielnica romańska z XIII w., gotycki tryptyk z końca XV w., barokowy ołtarz główny, oraz osiemnastowieczne: ambonę, prospekt organowy, stalle, liczne płyty nagrobne oraz epitafia.
 

Plac Zwycięstwa w Gryficach – plac w centrum Gryfic, spełniający funkcję przestrzeni publicznej.Plac Zwycięstwa stanowi centralną część układu Starego Miasta. Przy zachodniej części placu przebiega ul. Niepodległości, a przy wschodniej ul. Wojska Polskiego. Przy placu znajdują się siedziby urzędów (starostwo, urząd skarbowy, urząd miejski) oraz innych instytucji. W sierpniu 2010 r. rozpoczęto przebudowę placu Zwycięstwa. Projekt realizowany był w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Zachodniopomorskiego i III etapu rewitalizacji Gryfic. Celem przedsięwzięcia było podniesienie walorów reprezentacyjnych i ekspozycyjnych centrum miasta. Oddany został do użytku 19 listopada 2010 r.

Na gryfickim rynku stoi wysoki, smukły słup z 1953 roku, tzw. pomnik wdzięczności dla Armii Radzieckiej. Na obelisku umieszczono tablicę z napisem: "Pamięci wszystkich, którzy przyczynili się do zwycięstwa i polskości ziemi gryfickiej. Maj 1995". Ciekawostką jest, że do początku lat 90. XX wieku obelisk wieńczyła radziecka gwiazda. Obecnie zastąpiono ją orłem.

Mury obronne w Gryficach - linia obwarowań miasta, zbudowana w XIV w. Mury obronne o owalnej linii (wrzecionowatym kształcie) wyznaczały granicę Starego Miasta. Ich budowę rozpoczęto w 1300 r. Powstały w miejscu dawnej palisady ziemno-drewnianej, która była pierwszym obwarowaniem ośrodka. Łączyły większość obiektów fortyfikacyjnych miasta, tj. bramy: Wysoką, Reską i Kamienną, trzy wieże strzelnicze: Prochową, Młyńską i Mostową oraz 6 baszt. Przedbramia (barbakany) były usytuowane poza jej linią, po przeciwnej stronie rzeki Regi. Mury przebiegały wzdłuż dzisiejszych ulic: Murarskiej, Klasztornej, Nadbrzeżnej, Leśnej, Górskiej i Wałowej.

Dziś fragmenty budowli o pełnym profilu zachowały się pomiędzy ul. Wałową, Górską a Niepodległości i niepełnym od Bramy Wysokiej wzdłuż biegu rzeki Regi do mostku dla pieszych i dalej do młyna (ul. Murarska). Pozostałości murów na innych odcinkach, które były widoczne kilkadziesiąt lat temu, dziś już nie istnieją. Zostały one rozebrane na skutek nowych koncepcji zagospodarowania przestrzennego i ogólnych procesów urbanistycznych. Fragmenty murów są zwieńczone licem pulpitowym.

Brama Kamienna, nazywana czasami Młyńską, położona u północnego wylotu drogi do Trzebiatowa.

Swoją nazwę zawdzięcza młynowi kamiennemu usytuowanemu w jej pobliżu. Wzmiankę o niej możemy już odnaleźć już 1333 roku. W wyniku pożaru, który strawił również znaczną część miasta w trakcie odbudowy, do pierwotnej bryły dodano elementy renesansowe m.in. gzymsy szczyty i pilastry. Powstała również tarcza zegarowa umiejscowiona od strony miasta oraz okno o rustykowym obramowaniem.

Brama Kamienna zbudowana jest w układzie dwupiętrowym z przelotem pod ostrołukowymi arkadami. Ciekawostką jest postać rycerza widoczna w jednym z pól (środkowym) północnego szczytu. Brama posiada 98m2 powierzchni i 1078 m3 kubatury. Obecnie Brama Kamienna w wyniku prac remontowych nabrała nowego blasku zaś władze miejski stworzyły w niej 14 pokojowy pensjonat wraz z salą konferencyjną.
 

Baszta Prochowa - jedna z trzech baszt, systemu fortyfikacyjnego miasta, zbudowana na przełomie XIV/XV w. Baszta została usytuowana w północno-wschodniej części Starego Miasta (naroże dawnych obwarowań), w pobliżu biegu rzeki Regi i dawnego kamiennego młyna. Obiekt stoi przy ul. Nabrzeżnej. Wieża była bezpośrednio połączona z murem obronnym miasta, z którego za pomocą kamiennych schodów i drewnianego podestu można było się dostać do jej wnętrza usytuowanego na wysokości ok. 3 m[2].

Spełniała rolę wieży strzelniczej i obserwacyjnej. Nazwa jej wzięła się od składu prochu strzelniczego, który był magazynowany tuż przy niej, bądź w jej wnętrzu (dolne partie pierwszej kondygnacji). Funkcjonowała obok dwóch innych już nieistniejących wież, tj: Mostowej i Młyńskiej, które również były usytuowane nad Regą. Wraz z nimi, bramą Reską, barbakanem, basztami i murem obronnym tworzyła wschodni system fortyfikacyjny miasta. Dziś jest pozostałością obronną, która została wpisana do rejestru zabytków dziedzictwa narodowego. Obiekt został zbudowany na przełomie XIV/XV w. na planie koła, w stylu gotyckim. Jest dwu-cylindryczną licowaną budowlą, zwieńczoną stożkowatym dachem. Wieża jest murowana według wiązania gotyckiego. Materiałem budulcowym wykorzystanym do budowy obiektu jest cegła. Całkowita jej powierzchnia wynosi 33,4 m², kubatura 567,8 m³, wysokość natomiast 25,2 m.

Po II wojnie światowej obiekt był wykorzystywany przez młodzież harcerską, jako miejsce zbiórek i spotkań, następnie nieużytkowany. Dziś po restauracji w 2007 r. ponownie jest udostępniony dla zwiedzających. Atrakcją turystyczną stał się balkon widokowy, z którego można obserwować tereny miasta.
 

Ogród japoński w Gryficach położony jest nad rzeką Regą. Został zaprojektowany na wzór japońskich ogrodów – to znaczy, że charakteryzuje się harmonią, prostotą, asymetrią oraz elegancją. Jest pielęgnowany w taki sposób, aby zakamuflować działania człowieka.

Ważnymi elementami każdego ogrodu japońskiego są: woda, która wnosi życie i ruch, kamień będący symbolem stałości, kamienne latarnie oraz ścieżki układane z pojedynczych płaskich kamieni.

Gryficki ogród to świetne miejsce do odpoczynku dla dorosłych (można usiąść na jednej z ławeczek), ale także i dla dzieci, dla których wybudowano placyk zabaw.

Cerkiew pod wezwaniem Zaśnięcia Przenajświętszej Bogurodzicy – prawosławna cerkiew parafialna. Świątynia znajduje się przy ulicy Nowy Świat 17. Świątynia została wybudowana w latach 1911–1913 w stylu neogotyckim na planie krzyża łacińskiego jako kościół staroluterański pw. św. Jana (niem.) St. Johanniskirche. Stanęła w miejscu ryglowego kościoła z 1851, który został rozebrany w kilkadziesiąt lat później. Po II wojnie światowej obiekt pełnił przez kilkanaście miesięcy rolę magazynów, a od 10 maja 1946 zorganizowano w nim kościół katolicki pw. św. Stanisława Kostki, który był użytkowany przez Katolicki Urząd Parafialny w Gryficach. 29 listopada 1954 przejęty został przez prawosławnych. Dzięki staraniom wiernych i duchowieństwa w tym samym roku powstała parafia Zaśnięcia Przenajświętszej Bogurodzicy. W latach 1987–1992 świątynia była remontowana.

Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa – jeden z dwóch rzymskokatolickich kościołów parafialnych w Gryficach. Budowę świątyni rozpoczął w 1930 roku ksiądz Edmund Wende, proboszcz powstałej w 1914 roku parafii katolickiej w mieście. Była to pierwsza świątynia katolicka po reformacji. Przy budowie kościoła pracowali Polacy i to głównie właśnie oni przyczynili się do powstania tej budowli. Kościół został uroczyście poświęcony w dniu 16 listopada 1932 roku. Na tę uroczystość Polacy ufundowali kopię obrazu Matki Bożej Częstochowskiej, która została umieszczona w bocznym ołtarzu świątyni. W dniu 23 listopada 1933 roku obraz został potajemnie usunięty z budowli i zniszczony przez hitlerowców. W Roku Jubileuszowym 2000 miejscowy oddział Katolickiego Stowarzyszenia „Civitas Christiana” z inicjatywy nieżyjącego już przewodniczącego Stanisława Taperka, przy współpracy z ówczesnym proboszczem ks. kan. Zygmuntem Nogą oraz parafianami postanowili po 67 latach po raz kolejny ufundować kopię obrazu Matki Bożej Częstochowskiej do świątyni. Kopia obrazu Matki Bożej Częstochowskiej Królowej Polski w dniu 30 lipca 2000 roku została uroczyście intronizowana do kościoła.
 

Kaplica św. Jerzego - jeden z obiektów sakralnych miasta, zbudowany w XV w. Kaplica św. Jerzego została usytuowana w obrębie murów cmentarnych przy dzis. ul. Broniszewskiej, w północno-wschodniej części miasta. owstała w miejscu dawniejszej kamiennej kapliczki, która została wzniesiona w XIV w. i przy której funkcjonował od 1337 r. szpital dla biednych, starców i chorych pw. św. Jerzego. Pierwotne obiekt był kościołem katolickim, gdzie w nabożeństwach uczestniczyli chorzy i personel szpitalny. Budowę kaplicy rozpoczęto w I poł. XV w., z licowanej cegły w stylu gotyckim, na planie nieregularnego ośmiokąta (12,3 x 7,8 m) według wiązania wendyjskiego. Do dziś obiekt spełnia rolę miejsca sakralnego, gdzie odprawia się ostatnie modły i egzekwie przed pochowaniem zmarłego przez co przyjęła funkcję kaplicy cmentarnej. Po II etapie rewitalizacji zabytków dziedzictwa kulturowego otworzono w kaplicy lapidarium (2007 r.)
 

SPZZOZ w Gryficach mieści się przy ul. Niechorskiej 27. Koncepcja lokalizacji 500-łóżkowego szpitala wielospecjalistycznego w Gryficach powstała pod koniec lat 60. ubiegłego stulecia. W dużej mierze wynikało to z nadmiernej koncentracji zakładów opieki zdrowotnej na terenie miasta Szczecina, z jednoczesnym brakiem odpowiedniej ilości miejsc szpitalnych w terenie. Na początku lat 70. przystąpiono do budowy obiektu, składającego się z pawilonu przeznaczonego na przychodnię specjalistyczną i trzech budynków szpitalnych, w tym osobnego pawilonu dla oddziału chorób zakaźnych. Budowę ukończono na początku lat 80. Szpital rozpoczął funkcjonowanie początkowo w zakresie 4 specjalności podstawowych, a następnie wraz z dopływem kadry, uruchamiano kolejne oddziały dla różnych specjalności. Ostatecznie w 1985 roku Szpital funkcjonował już w pełnym zakresie. 12 kwietna 1985 roku odbyła się uroczystość nadania Szpitalowi imienia profesorów Julii i Witolda Starkiewiczów. Od samego początku istnienia nowy szpital w Gryficach przyjął na siebie rolę ośrodka wspomagającego działalność okolicznych szpitali, a w szczególności placówek w Kamieniu Pomorskim, Nowogardzie i Resku. Wraz z rozwojem kolejnych oddziałów szpitalnych, dynamicznie rozwijano ambulatoryjną opiekę specjalistyczną, co było wynikiem ciągłego podnoszenia kwalifikacji przez personel zatrudniony w szpitalu. Proces ten jest kontynuowany nieprzerwanie i w połączeniu z ciągłą poprawą standardów lokalowych i epidemiologicznych służy pacjentom Szpitala.

W 1991 roku Zespół Opieki Zdrowotnej w Gryficach zmienił nazwę na Zespół Zakładów Opieki Zdrowotnej. Siedem lat później uzyskał samodzielność i jako Samodzielny Publiczny Zespół Zakładów Opieki Zdrowotnej zawarł umowę z Zachodniopomorską Regionalną Kasą Chorych na świadczenie usług zdrowotnych. Dynamiczny rozwój Szpitala w latach 1996-2001 ukoronowany został przyznaniem w 1999 roku II poziomu referencyjności przez Ministra Zdrowia. Oznacza to, że Zachodniopomorski Szpital Specjalistyczny w Gryficach udziela świadczeń o II poziomie referencyjności dla ludności gmin: Gryfice, Płoty, Trzebiatów, Brojce, Karnice, Rewal, Łobez, Resko, Dobra Nowogardzka, Węgorzyno, Radowo Małe, Nowogard, Osina, Kamień Pomorski, Golczewo, Międzyzdroje, Wolin, Dziwnów, Świerzno i Świnoujście. Organem tworzącym i sprawującym nadzór nad Samodzielnym Publicznym Zespołem Zakładów Opieki Zdrowotnej (SPZZOZ) w Gryficach jest Urząd Marszałkowski Województwa Zachodniopomorskiego w Szczecinie.

Wystawa Nadmorskiej Kolei Dojazdowej jest usytuowana pod adresem Błonie 2. Miłośnicy kolei wąskotorowej, planując zwiedzanie Gryfic i okolic muszą koniecznie odwiedzić to kultowe miejsce. Główną atrakcję wystawy, znajdującej się w bezpośrednim sąsiedztwie lokomotywowni w Gryficach stanowią zabytkowe parowozy, wagony osobowe i towarowe oraz drobne urządzenia kolejowe. Można tu również zobaczyć stare fotografie oraz poznać ciekawą historię Gryfickich Kolei Dojazdowych. Wystawa czynna jest codziennieod poniedziałku do niedzieli.

Wystawa otwarta została w 1993 roku, jako Stała Wystawa Pomorskich Kolei Wąskotorowych w Gryficach. Obecnie W części zewnętrznej, na placu wystawowym eksponowany jest zabytkowy tabor: parowozy, wagony osobowe i towarowe oraz urządzenia, maszyny pomocnicze. Do najciekawszych eksponatów należy zaliczyć m.innymi parowóz serii Tyn6, zbudowany w roku 1927 w zakładach „VULCAN" w Szczecinie, Ty9785 zbudowany w 1921 r. w fabryce „Orenstein i Koppel" w Berlinie, wagon osobowy z 1904 r. zbudowany w Fabryce Wagonów w Görlitz, pługi odśnieżne, podnośniki i wiele innych. Na terenie muzeum znajduje się też czynna obrotnica dla parowozów. Układ torowy ma łączność z torami Gryfickiej Kolejki Wąskotorowej. W części wewnętrznej muzeum - pawilonie znajduje się wystawa modeli kolejowych i fotografii obrazujących historię kolei wąskotorowej i normalnotorowej na Pomorzu Zachodnim.

Stadion Miejski w Gryficach im. Karola Kucharskiego jest położony na wschodzie miasta. W latach świetności mieścił ok. 2 tys. osób. Jednak po wyburzeniu południowej trybuny w 2010 roku i budowie w jej miejscu nowej, ta liczba dziś wynosi dokładnie 644 miejsca. Wszystkie są siedzące, a większość znajduje się po południowej stronie, gdzie kryje je niebieski dach.

Barwy to ukłon w stronę Sparty Gryfice, klubu powstałego dzięki Karolowi Kucharskiemu. Nazwisko pioniera gryfickiego sportu nadano obiektowi w 2005 roku.


Gryf Arena składa się z dwu części powiązanych ze sobą komunikacyjnie. Bryła budynku składa się z dwóch dominujących hal: jednokondygnacyjnej oraz  dwukondygnacyjnej  połączonych ze sobą komunikacją. Obiekt dostosowany do obsługi osób  niepełnosprawnych. Do budynku prowadzą dwa główne wejścia od strony  południowo - wschodniej przy ul. Piłsudskiego. W pierwszej  części, dwukondygnacyjnej znajdują się: pom. recepcji z szatnią okryć wierzchnich,  toalety ogólnodostępne, barek, szatnie dla zawodników z węzłami sanitarnymi ,  pokoje trenerów,oraz gabinet lekarski. Na piętrze dostępnym z klatki schodowej  umieszczono sauny, siłownię salę do tenisa stołowego, squasha i aerobiku wraz z  zapleczem szatniowym i natryskowym. Dla niepełnosprawnych kondygnację udostępniono także windą. Drugą część stanowi hala sportowa wraz z trybunami na  ok.615 osób. Wymiary boisk dostosowano do wymogów przepisów PZPS, PZP.

Na program wielofunkcyjnej sali sportowej składa się główna arena sportowa  o wymiarach 22 x 44 m z boiskami do gier zespołowych oraz wysokości 12,5 m  (wysokość do spodu konstrukcji dachu) mieszcząca:

  • boisko do piłki ręcznej 40m x 20m z polem bezpieczeństwa o szer.2 m, oznakowana liniami szer. 5 cm w kolorze czerwonym; boisko oznakowano w kolorze j. niebieskim;
  • boisko do siatkówki o wymiarach 9 x 18m, z wolną strefą szer. min.5,00m, 8 m za liniami końcowymi oraz wysokości 12,5m, wyznaczone liniami szer.5 cm w kolorze białym, boisko oznakowano w kolorze j. niebieskim;
  • boisko do koszykówki o wymiarach 15 x 28m z pasem bezpieczeństwa szer.2,00m i wyznaczone liniami szer.5 cm w kolorze białym, boisko posiada kolor pomarańczowy;

Sala posiada widownię stałą na 372 miejsca oraz widownię w postaci trybun teleskopowych na 248 miejsca oraz 4 miejsca dla osób niepełnosprawnych. Razem 624 miejsc. W narożniku sali zamontowano elektroniczna tablicę wyników .

Boisko podzielono na trzy sektory zawierające boiska treningowe do kosza i  siatkówki. Umożliwia to prowadzenie trzech równoległych zajęć. Podział za pomocą  dwu kurtyn  napędzanych elektrycznie przymocowanych do dźwigara dachowego.

Sala sportowa o powierzchni 1294 m2, wyposażona w urządzenia sportowe:

· drabinki gimnastyczne (podwójne );

· bramki o wymiarach 2x3m;

· siatki ochronne na okna;

· kosze turniejowe, składane z regulacją wysokości;

· kosze treningowe, stałe;

· elektroniczna tablica wyników podświetlanych,

· trybuny składane;

· ławki gimnastyczne 4m;

· materace ochronne na słupy;

· materace gimnastyczne;

· materac do skoku wzwyż + stojaki + poprzeczka,

· słupki do piłki siatkowej aluminiowe;

· w podłodze zamontowane tuleje do słupków– z pierścieniami i deklami

Na pierwszej kondygnacji znajduje się pomieszczenie siłowni, salka do aerobiku  oraz sala do gry w squasha, ponadto zespół odnowy biologicznej jak i dwie sauny. Pomieszczenia są wentylowane mechanicznie.

Pływalnia w Gryficach mieści się przy ul. Sienkiewicza 10, obok Szkoły Podstawowej nr 4. Została otwarta 13 września 2014 roku. Zawiera dwa baseny, brodzik dla dzieci, dużą wannę jacuzzi, szatnie i natryski. Większy basen ma wymiary 25 x 16 m i głębokość od 1,2 m do 1,8 m. Basen do nauki pływania ma wymiary 16 m x 5 m i głębokość od 0,80 m do 1,20 m.